Over een paar dagen heb ik het geluk de catering te doen op de 'peer value conference'. Een conferentie waar ik sowieso heen gegaan was, omdat het een event is wat me totaal interesseert. Nu had ik gister een afspraak met één van de jongens in mijn team. Hij stelde voor zo veel mogelijk gesneden groente en salade te gebruiken.Omdat het gewoon zó veel werk is alles samen, en dit ons time-wise enorm kan schelen. Dat het het extra geld waard is. 'Yes, you have a point', antwoorde ik. Maar een paar uur later dacht ik bij mezelf: 'nee.'
'Nee!'
Ik herinnerde me een tijd waar ik veel van geleerd heb. Het was een tijd (zo'n twaalf jaar) dat ik veel Eritrese feesten meemaakte. De feesten zelf, maar ook de voorbereidingen. Bijvoorbeeld bruiloften. Dat waren me feesten! Honderden mensen, soms leek het de halve Eritrese gemeenschap hier in Nederland. Maar werd er een cateringbedrijf ingehuurd? Nee! Twee dagen ervoor werd er samen ingekocht, gesneden en gekookt. Hard werk, maar zo gezellig! Tot in de diepe nacht stonden er grote pannen op het vuur bij zoveel mensen! En werd er al gesprekken voerend en gelachen, ondertussen schillend, snijdend en hakkend.
Dat zijn herinneringen die ik in mijn werk als 'cateraar' mee neem. Er gaat heel veel in het eten! Het is niet alleen een mooi, goed in elkaar, fancy gerecht voorschotelen. Nee! Het 'hoe-je -het-doet', daar gaat het ook vooral om. De Eritrese feesten en het eten is zo veel fijner wanneer je weet hoe het gemaakt is, en door wie. Of het al 'vierend'gemaakt is, of met stress.
Ik kijk enorm naar volgende week uit. Twee dagen in de Stopera een geweldig evenement kunnen faciliteren; wow! Reken maar dat ik het al vierend ga doen. Geen zakjes voorgesneden groente, hoe goed het ook bedoeld was. Maar keihard werken. Keihard, maar blij! Keihard; want het worden een paar lange dagen en korte nachten, maar..ze worden gezellig, alvast 'voor-vieren' van de dagen waar ik naar toe werk! Het feestje wat we met z'n allen maken daar!