Vandaag is het 'Internationale Vrouwen Dag'.
Weer eens extra besef ik me dat ik blij met waar ik woon.
Een plek op de aarde waar georganiseerde godsdiensten minder en minder 'voet in de aarde hebben'.Waarom ik dit verband leg?
Godsdienst maakt vaak deel uit van de traditie.Het is waar je mee opgroeit.In veel landen is het nog zo sterk, dat het moeilijk is je er van los te maken.
Het je moeilijk maakt individueel te denken en keuzes te maken.
Traditie en vrijheid.
Voor mij gaan ze niet hand in hand.
Heel subtiel, bedekt onder een laag mooie dingen, is het: "Denk en doe als je voorouders."
''Houd het mooie in ere."
Is er veel ruimte om jezelf te vinden?
Als man om ook je vrouwelijke kanten te ontdekken?
En als vrouw vice versa?
Ik ben blij dat ik in een land woon waar ik zoveel vernieuwing om me heen zie. Minder vanzelfsprekendheid dan in veel andere landen.
Vernieuwing in de zin van nieuwe structuren.
Peer to peer, zelforganisatie.
Natuurlijk gebeurt het overal.
Maar in Nederland is er, hoe ik het zie, best veel ruimte.
Hoe Buurtzorg ontstaan is is een mooi voorbeeld.
Deze ruimte/ vrijheid geeft ook de ruimte om op een andere manier religieus te zijn.
Voor mij is religie puur persoonlijk.
En kan het in geen enkel hokje geplaatst worden. Heel blij werd ik van dit artikel van Michel Bauwens.
Religie draait in mijn ogen om het vinden van jezelf.
Waarin je ook ziet dat het mannelijke én vrouwelijke één geheel is.
Vrouwen-Dag.Ik denk aan alle mensen, man én vrouw, die voor meer vrijheid zorgen.
De eigen-weg-gangers die dwars door oude structuren heen gaan. Simpelweg door ze niet te erkennen en aan iets nieuws bouwen.
Vanuit een gevoel van heelheid.
Vanuit een kern waar het mannelijke net zo mooi (en nodig) is als het vrouwelijke.
En vanuit een erkentenis dat iedereen beide in zich heeft.
Ode aan de vrijheid en de 'vrijheid- boven- alles-stellers'!
In mijn ogen gaat het niet zozeer om: erken en respecteer de vrouwen, maar meer: respect het Leven. Duik in jezelf. Vind Jezelf, en zie dat je 'de vrouw' bent!
'De vrouw' staat niet onder je.
'De vrouw' staat ook niet boven je. Zoals in veel oude tradities, de vrouw als een godin vereerd werd.
We hoeven niks of niemand te vereren.
'De vrouw' is gewoon in je.
Zoals het mannelijke in mij zit, ook.
In mijn ogen is het tijd voor evenwicht, in plaats van het vereren/ uitbuiten van het ene of andere.
Het mannelijke was eeuwenlang dominant.
Nu tijd voor het vrouwelijke? Vrouwelijke super-power?
Of... verbinding?
Laten we beginnen bij onszelf. De heelheid vinden. En blij zijn met de vrijheid die daarvoor is.
Teminste.. hier in dit deeltje van de wereld.
En laten we daarbij 'knokken' door voorbeelden te zijn (en kleine circeltjes, die kunnen groeien) voor andere landen waar er minder ruimte is en oude structuren knellender.
Werk te doen!
En als laatste: ik vraag me vandaag nog eens af of ik mezelf als 'vrouw' zie.
Gek genoeg heb ik er weinig mee.
Ik zie me meer als 'Mens'. Of als 'Soul'. Eigenlijk als iets niet onder woorden, of in een hokje kunnen brengend.
Hoe blij ik ook ben dat ik in een 'vrouwelijk' jasje zit:)