Jouw Boek

Vandaag las ik dit wat me hier bracht. Wil graag m'n eigen gedachtes erover op 'papier'. Schrijven helpt ook het voor jezelf gemakkelijker te maken. Het structureert gedachtes. Versimpelt.

Jouw Boek.

Hoe je je Leven ziet, je eigen verbinding, je eigen diepte. Wat je wilt leren.

Dát is jouw verhaal, jouw narratieve, jouw Boek (oneindige verhaal). 

Ken ik m'n eigen hoofdstukken? 

De rode draad?

Ja, ik geloof het wel.

Ik heb een hele sterke band met mijn moeder. Ook omdat mijn vader in mijn jeugd veel werkte. Mijn moeder en ik waren gewoon veel meer samen.

Ik was de moeilijkste van de vier, zei ze vaak.

En waarom? Was ik te brutaal of zo? Gemeen? 

Nee. Er was iets waar ook de leerkrachten nooit tegen konden.

Hoe vaak werd ik er uit gestuurd. Op het laatst zelfs van school. Niet vanwege brutaliteit of zo. Nee, het had allemaal te maken met eigenwijsheid. Altijd alles op mijn eigen manier willend doen. 

Dat is voor anderen dus ontzettend moeilijk!

Nu zie ik dit wel als rode draad. In mijn Boek.

Het gaat nog steeds door, namelijk.

Ik zie 'dingen op mijn eigen manier doen' als het bij-me-zelf-blijven.

Ik heb de vrijheid om dingen te bevragen.

Ik heb de vrijheid om daar de tijd voor te nemen.

Ik heb de vrijheid om dingen niet te doen wanneer het niet goed voelt.

Ik heb de vrijheid om mijn gevoel op nummer één te hebben.

Ik heb de vrijheid om mijn eigen leven te leiden.

Ik wil er niemand kwaad mee doen.

Ik heb het nodig. En dat nodig hebben zit nou eenmaal heel diep.

Vrijheid.

Om mijn meest kostbaarste, mijn intuïtie/gevoeligheid, te bewaren.

Dat 'iets' wat in je zit, en je 'zegt' iets wél of niet te doen, om bij 'waarheid' te blijven.

Waarheid. 

Voor mij zó belangrijk. Het gene waar m'n leven om gaat.

Het is niet 'iets' in de maatschappij (het juiste 'verhaal'van onze samenleving, correcte berichtgeving, of iets in die richting).

Nee. Het is een pracht in jezelf. Een puurheid. Frisgroen. Levend. Een schat.

Dit te laten bestaan. Er meer en meer mee kunnen doen.

Ik denk dat mijn eigenwijsheid een soort 'techniek' is. Een tool. 

Een Zelf-bescherm- tool.

Ik vraag me af: de mensen die me kennen en hopelijk begrijpen dat het om iets goeds gaat (mijn eigen integriteit), zullen zij er nu minder moeite mee hebben? Er net als mij de waarde van inzien?

Integriteit is toch de basis van alles?

Hoe kunnen we zeggen 'we willen een betere wereld' zonder naar je zelf te luisteren?

Hoe kun je naar jezelf luisteren wanneer je dat naar een ander moet? 

Is je eigen gevoel minder waard?

Wanneer de ander wil dat ik naar haar/ hem luister, laat haar/ hem dan ook naar mij luisteren. En samen een weg vinden.

De 'co' die zo nodig is. 

In de opvoeding was hij er niet vaak genoeg (sorry, ouders).

In het onderwijs was hij er niet vaak (sorry, leerkrachten)

Op werkplekken/ in organisaties is hij er niet vaak (vandaar dat ik te vinden ben in organisaties waar aan deze verandering gewerkt wordt)

Vrijheid. Ruimte.

Voor -niemand anders dan- jezelf.

Egoïstisch? Nee. Omdat het de ruimte is voor juist niet-ego.

Je ziet het ook in de slow- beweging: iets goeds heeft vaak meer tijd nodig. 

En ik vind, vanaf jongs af aan, dat we aan goeds moeten werken!

En het begint dichtbij.. in jezelf! Dáár kunnen blijven!
Wie je er ook uit probeert te trekken, vanaf wil halen...
Ouders, leerkrachten, collega's.... 'de maatschappij'...

Jouw leven, en weg, is het belangrijkste.
Dat klinkt niet erg 'wij'. Dat klinkt niet erg nobel, ik weet het.

'Eigenwijzer', zie het als zo'n wegwijs-paal. Dat jezelf je weg kan wijzen. Die paal zelf zijn. Geen weg-wijzer nodig hebbend.
Dán pas kun je er ook voor anderen zijn.

En jezelf.
Dát vind ik voor mij het Leven op waarde schatten..

Maar..  tóch, excuses voor iedereen de met dit te dealen had en heeft. Ik geloof dat er nauwelijks mee om te gaan is. En te begrijpen, uberhaubt.
Maar gelukkig... me zélf lukt dat wel.
Beter zo dan andersom..  :)