Pippi

Pippi

Allemaal kennen we de films van Pippi.

Ze is zo'n voorbeeld van geluk, vrijheid, je-zelf-zijn!

Tommy en Annika voelen zich tot haar aangetrokken.

Ze inspireert. Je voelt je goed in haar buurt!

Tommy en Annika zijn nogal 'geconditioneerd', door hun opvoeding en door het schoolsysteem.

Pippi niet. Ze is vrij. Ze vertrouwt op het leven. In de liefde tussen haar en haar vader.

Ze is gewoon.

Laatst kwam er iets in me op.

Ik kreeg een hele grappige vergelijking.

Laten we de film eens met de maatschappij vergelijken.

Pippi als voorbeeld van ultieme vrijheid, geluk en 'zelfverwezenlijking',

Tommy en Annika met de meeste mensen tegenwoordig. Strugglend met allemaal vormen van conditionering, met zich-zelf-niet-helemaal-kunnen-zijn. 

Ik stelde me voor..

Pippi werd op een dag een 'held'.

Hét model, hét symbool, voor 'vrijheid'. 

Ze werd een boeiend iemand, en veel wetenschappers gingen zich met haar bezighouden.

Wetenschappers in verschillende velden.

Spiritualiteit, kunst, leiderschap, etc.

Verschillende essays, boeken, etc. kwamen er.

In tien stappen naar ultieme Pippi- vrijheid.

Vijf stappen om de Pippi in jezelf te vinden.

Hét Pippi stappen-plan naar een gezonder leven. Gebaseerd op Pippi.

Vind de Pippi in jezelf!

En meer. Véél meer.

Er bestond een soort Pippi- beweging.

Pippi was cool. Was hip.

De wetenschappers en schrijvers verdienden enorm veel. Zij werden succesvol. En dát maakte ze nóg geloofwaardiger. Dié Pippi-kenners wisten waarover ze het hadden!!

En wij, alle mensen die óók maar al te graag zo leven en zo gelukkig zijn als Pippi

die óók naar vrijheid snakken,

naar totaal-jezelf-kunnen-zijn,

lazen maar en lazen. Volgden de ene workshop na de andere. Betaalden ons suf (maar deden het maar al te graag! prachtig al die Pippi-boeken in de kast!) aan coaches. Coaches die meer wisten dan onszelf van de weg-van-Pippi.

'Pippi-ervarings-deskundigen'.

We hadden ze hoog staan!

Ze wisten zoveel! Ze wisten zoveel technieken, zoveel oude wijsheid, zoveel moois, wat allemaal op het 'als-Pippi-zijn' van toepassing was.

Ze werden bronnen.

Heerlijk om te raadplegen! Heerlijk om van te leren, om steeds verder te komen op het pad-naar- Pippi.
En ondertussen hadden die deskundigen (leraren, guru's noemden sommigen zich) een geweldig inkomen natuurlijk. 

Zie je het voor je?

Ik wel.

Ik zie zo zoveel overeenkomsten naar 'vandaag de dag'. Hoe we vrij willen zijn, en het zoeken in oude tradities, in spirituele stromingen, in boeken, in workshops. In rituelen, in oefeningen, in technieken.

Bij anderen.

Anderen die 'er waren'. Die 'het' wisten. 

Wat zou Pippi er van denken? Of Jezus, Boeddha?

Ik denk dat ze er alle drie best verdrietig van werden.

Een hoop zoekende mensen..

Verwijderd van hun échte roots, namelijk hun eigen hart, hun eigen zelfkennis, hun eigen-wijsheid.

Hangend, steunend op zoveel wat niet hun zelf is.

Op ouds.

Op tweedehands (lees eeuwenoude) wijsheid.

Maar waar is hun eigen?

Leven ze wel?

Of boek na boek, workshop na workshop?

Pippi zou één advies kunnen geven, denk ik.

Het was wat ze zelf deed.

,,Leef!!! Wees gewoon in het moment! Doe, 'speel'.... geniet! Wees jezelf! Simpel..!"

Ik denk aan mensen om me heen die gewoon doen.
En gewoon zijn.
Mooie dingen doen.
Vaak zijn het hele 'eenvoudige' en 'simpele' mensen.

En denk dan: al dat lezen, onderzoeken, etc. houdt je daar van weg.
Je kern, je hart, liefde, kun je gewoon zelf vinden.
Actie vanuit daar is waar het om draait..
Wie weet beter de weg dan jezelf?
Wie weet beter wie je bent dan jezelf?

Be. Just be. As Pippi ;-)) 

Misschien overdrijf ik een beetje.

Een mooi boek of een mooie workshop op z'n tijd... okay.
Maar er diep van binnen zo van af hangen?

Wijsheid uit oude culturen, mooi.
Maar je aanpassen in tradities?

Is het hele leven zélf niet een aaneengesloten ritueel?
Zouden we elk moment gewoon niet moeten koesteren? (zoals in rituelen gedaan wordt)?
Is alles niet magisch?

En... is er gewoon niet heel veel werk te doen in de wereld?
We zijn met z'n allen toch 'spiritueel' en open-minded genoeg om te zien dat we met z'n allen aan oplossingen moeten werken? Dat de do- modus nogal belangrijk is?

De initiator van Knowmads Business School, Pieter Spinder, wordt wel eens gevraagd wanneer zijn boek nou eens komt.
"Want Knowmads is zo innovatief!"
"Een boek?", denkt Pieter. "Past niet bij mij."
Kom gewoon langs.
"Welcome Home".

En dat is het beste, inderdaad. Dan voel je wat hij bedoelt.
Geen poespas. Geen "kijk mij".
Geen "tien stappen naar de ultieme Pippi- school".
Alhoewel het een school is waar Pippi zich thuis zou kunnen voelen.

Het gaat daar om iets heel 'simpels':
'zijn'.


Gewoon.
Zijn.

En vanuit daar: doen.